အသက္ ၉၀ ရွည္တဲ့ မပ်ံသန္းႏိုင္ေသာ ၾကက္တူေ႐ြး ( ဒီတစ္ခါေတာ့ တိခ်စ္သူေတြအတြက္ ထူးဆန္းတဲ့ ငွက္တစ္မ်ိဳးအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ )

အသက္ ၉၀ ရွည္တဲ့ မပ်ံသန္းႏိုင္ေသာ ၾကက္တူေ႐ြး ( ဒီတစ္ခါေတာ့ တိခ်စ္သူေတြအတြက္ ထူးဆန္းတဲ့ ငွက္တစ္မ်ိဳးအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ )

အသက္ ၉၀ ရွည္တဲ့ မပ်ံသန္းႏိုင္ေသာ ၾကက္တူေ႐ြး ( ဒီတစ္ခါေတာ့ တိခ်စ္သူေတြအတြက္ ထူးဆန္းတဲ့ ငွက္တစ္မ်ိဳးအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ )

တိခ်စ္သူေတြဟာ ငွက္ေတြ၊ေၾကာင္ေတြ၊ ေခြးေတြ၊ အလွေမြး ငါးေတြနဲ႔ အလုပ္ရႈပ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ တိခ်စ္သူေတြအတြက္ ထူးဆန္းတဲ့ ငွက္တစ္မ်ိဳးအေၾကာင္းကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။ သူ႔အမည္က ကာကာပို (Kakapos) လို႔ ေခၚပါတယ္။ ၾကက္တူေ႐ြးမ်ိဳးရင္း ျဖစ္ေပမယ့္ မပ်ံသန္းႏိုင္တဲ့ငွက္မ်ိဳး ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔တို႔ရဲ႕ အေတာင္တိုေလးေတြဟာ ခႏၶာကိုယ္ကို ဟန္ခ်က္ထိန္းဖို႔သာ အသုံးဝင္ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ အေမႊးေတြက ႏုညံ့ၿပီး တျခားငွက္ေတြနဲ႔ မတူပါဘူး။ သူတို႔ဟာ

အျမင့္ကေန ခုန္ခ်တဲ့အခါ ခႏၶာကိုယ္ကို ေဖာ့ၿပီး ျငင္သာစြာ ဆင္းသက္ႏိုင္တာမ်ိဳးေတာ့ ရွိပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အႏၲရာယ္နဲ႔ ႀကဳံတဲ့အခါ ခႏၶာကိုယ္ကိုက်ဳံ႕ၿပီး ၿငိမ္သက္စြာ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ ပုန္းကြယ္ေနေလ့ရွိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အစိမ္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔ ေနာက္ခံအေရာင္မ်ားေရာၿပီး ရန္သူက မျမင္ႏိုင္ပါဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ အဓိက ရန္သူေတာ္ကေတာ့ လင္းယုန္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လင္းယုန္ေတြဟာ စူးရွတဲ့ အျမင္အာ႐ုံရွိၿပီး လႈပ္ရွားေနတဲ့ သားေကာင္ကို အျမင့္ကေန ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ကာကာပိုေတြက

ၿငိမ္သက္စြာေနျခင္းျဖင့္ လင္းယုန္ေတြရန္က လြတ္ေအာင္ႀကိဳးစားရတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ကာကာပိုေတြဟာ လူသားေတြကိုေတာ့ မပုန္းကြယ္ႏ္ုၾကပါဘူး။ ဒါကလည္း သူတို႔ရဲ႕ စူရွတဲ့အနံ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကာကာပိုေလးေတြကို နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံမွာပဲ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ အေကာင္ေရကလည္း ၂၀၀ ေလာက္ပဲ ရွိေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အားလုံးကို နယူးဇီလန္မွာ

အမွတ္အသားလုပ္ၿပီး ထိန္းသိမ္းထားၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ကြၽန္းငယ္ေလးခုမွာ ရွင္သန္ေပါက္ဖြားၾကပါတယ္။ အဲဒီကြၽန္းေတြမွာ သူတို႔ရဲ႕ရန္သူ လင္းယုန္ငွက္ေတြ မေနၾကပါဘူး။ နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံက တိခ်စ္သူေတြနဲ႔ တာဝန္ရွိသူေတြ ပူးေပါင္းၿပီး ကာကာပိုေလးေတြ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္းကို ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ေလာက္ကစၿပီး

လုပ္ေဆာင္ေနခဲ့ၾကတာပါ။ ကာကာပိုေတြဟာ သက္တမ္းရွည္ ငွက္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ သက္တမ္းအရွည္ဆုံး ငွက္အမ်ိဳးအစားထဲမွာ ပါဝင္ပါတယ္။ သက္တမ္းက ႏွစ္ ၉၀ အထိ ရွိပါတယ္။ ၁၀၀ အထိအေတာင္ အသက္ရွင္ႏိုင္ေျခရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ေလးေတြဟာ အေျခခံအားျဖင့္ ခႏၶာကိုယ္တြင္းစနစ္ အလုပ္လုပ္ပုံ ေႏွးေကြးလွပါတယ္။ သူတို႔ဟာ

လင္းယုန္လို သားရဲေတြကိုလည္း ေၾကာက္တတ္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ လည္ပင္းကို ပုလင္းလိုေဖာင္းၿပီး ပြေနေအာင္လုပ္ရင္း အႏၲရာယ္ကို ပုန္းေရွာင္တတ္ၾကပါတယ္။ လည္ပင္းရဲ႕ ပုံသ႑ာန္ေၾကာင့္ပဲ သူတို႔ဟာ မ်ိဳးဗီဇ ပြားမ်ားဖို႔ ခက္ခဲၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ဥ ၄၀ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာလည္း မ်ိဳးမေအာင္ၾကပါဘူးတဲ့။ သူတို႔အစာရွာခ်ိန္ကလည္း ညဖက္ေတြမွာသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူတို႔ကို ဇီးကြက္နဲ႔ မွားတတ္ၾကပါတယ္။ Moori ဘာသာအရ ကာကာပိုဆိုတာ ညၾကက္တူေ႐ြးလို႔

အဓိပၸါယ္ရပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ လက္တင္အမည္ကေတာ့ Strigops habroptilus ျဖစ္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ႏုညံ့တဲ့ အေမႊးရွိၿပီး ဇီးကြက္မ်က္ႏွာနဲ႔ငွက္လို႔ ဆိုလိုပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ပုသိုင္းေမႊးေတြဟာ မ်က္ႏွာကို ဝိုင္းစက္တဲ့ပုံျဖစ္ေစလို႔ ဇီးကြက္နဲ႔တူေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အနံ႔က ပ်ားရည္ရဲ႕ အနံ႔မ်ိဳးပါ။ အနံ႔က ေမႊးသလို သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း လူသားေတြထက္ေတာင္ အနံ႔ခံအာ႐ုံ ေကာင္းၾကပါတယ္။ ညမွာ က်က္စားၾကေပမယ့္ ဒီလို အနံ႔ခံအာ႐ုံေၾကာင့္ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း

ရွာေဖြႏိုင္ၾကပါတယ္။ ကာကာပိုေတြဟာ ၾကက္တူေ႐ြးငွက္ေတြထဲမွာေတာ့ အေလးဆုံး ငွက္ေတြပါ။ အ႐ြယ္ေရာက္ၿပီးသား အမတစ္ေကာင္ဟာ ၂၅ လက္မေလာက္ျမင့္ၿပီး ၉ ေပါင္ ေလာက္ ေလးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေျမျပင္ေပၚမွာေတာ့ သူတို႔ဟာ အေလးခ်ိန္နဲ႔ မလိုက္ေအာင္ သြက္လက္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ သစ္ပင္တက္လည္း ကြၽမ္းက်င္ၾကပါတယ္။ သန္မာတဲ့ ႏႈတ္သီးက

သစ္ပင္တက္ရာမွာ အေထာက္အကူ ျဖစ္ေစပါတယ္။ မအိုရီလူမ်ိဳးေတြဟာ ကာကာေပါ့စ္ရဲ႕ ႏုညံ့တဲ့အသားကို ႏွစ္ၿခိဳက္တာေၾကာင့္ ကာကာပိုေတြဟာ တစ္ခ်ိန္က အႀကီးအက်ယ္ သဝာ္ျဖဝာ္ခံခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒါကလည္း ႐ိုးရာဓေလ့လို ျဖစ္ေနခဲ့တာပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အေမႊးေတြကို အလွဆင္တဲ့ေနရာမွာလည္း သုံးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ပါေစ မာအိုရီေတြက တဖက္မွာလည္း အိမ္ေမြးတိရစာၦန္လို ေမြးျမဴခဲ့ၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ကာကာပိုေလးေတြဟာ လုံးဝအသီးအႏွံကိုသာ စားေသာက္ၾကတဲ့

သတၱဝါေလးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အပင္ေပါက္ေလးေတြ အေစ့၊အ႐ြက္နဲ႔အသီးအႏွံတခ်ိဳ႕သာ စားၾကပါတယ္။ Rimu ဆိုတဲ့ အပင္ရဲ႕ အ႐ြက္အသီးေတြကို အဓိကထား စားၾကပါတယ္။ မ်ိဳးပြားမႈစနစ္ကလည္း ထူးျခားပါတယ္။ အမေတြဟာ ရာသီခ်ိန္မွာ ထူးျခားတဲ့အမူအရာကို ျပသၿပီး အထီးေတြကို ဆြဲေဆာင္ၾကပါတယ္။ အထီးေတြကလည္း လႈိင္းနိမ့္သံတစ္မ်ိဳးနဲ႔ ျပန္လည္တုံ႔ျပန္ၾကပါတယ္။ ဒီငွက္ေတြကို နယူးဇီလန္ႏိုင္ငံကလႊဲလို႔ တျခားဘယ္ေနရာမွာမွ မေတြ႕ႏိုင္ပါဘူးတဲ့။ ဒီငွက္ကို နယူးဇီလန္ရဲ႕

အမ်ိဳးသားေရးဆိုင္ရာ အထိမ္းအမွတ္အေနနဲ႔ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ ကာကာပို ၁၂၅ ပေရာဂ်က္ဆိုၿပီး အေကာင္ေရ တိုးပြားဖို႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကပါတယ္။ ဒီပေရာဂ်က္ဟာ သက္ရွိ ကာကာေပါ့စ္ေတြအျပင္ ျပတိုက္က ျပသထားတဲ့ ကာကာေပါ့စ္ ႐ုပ္ႂကြင္းေတြကိုပါ ထိန္းသိမ္းဖို႔ အက်ဳံးဝင္ပါတယ္။ ဒါဟာ ကမာၻမွာ ပထမဆုံး တိရစာၦန္မ်ိဳးစိတ္တစ္ခုကို စနစ္တက်

ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း တိခ်စ္သူေတြအေနနဲ႔ ဒီ တေပြ႕တပိုက္ ဝဝကစ္ကစ္ ၾကက္တူေ႐ြးေတြကို အလြယ္တကူေတာ့ ဝယ္ယူေမြးျမဴႏိုင္မွာ မဟုတ္ေသးပါဘူးလို႔ တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။

crd-

Crd

arkarta